Borys Szyc zabrał synka na pierwszą wizytę do dentysty. Henio to wypisz wymaluj tata. To niewiarygodne, jak bardzo maluch jest podobny do znanego Nagłowska i Borys Szyc są parą od niemal ośmiu lat, ale poznali się znacznie wcześniej, bo w 2006 roku. Oboje byli jeszcze dwudziestoparolatkami i pracowali razem przy spektaklu. Borys grał syna Krystyny Jandy, a Justyna była asystentką słynnej aktorki. Tamto spotkanie przyniosło krótkotrwały związek, po którym oboje szukali spełnienia z innymi spotkanie zaowocowało kilka lat temu drugą próbą, która doprowadziła ich pod koniec ubiegłego roku na ślubny kobierzec, gdy Justyna już była w zaawansowanej ciąży. Informacją o ślubie podzielili się z internautami w ostatnich godzinach starego koniec marca 2020 roku zostali rodzicami. To był początek pandemii, więc okoliczności sprawiły, że cała rodzina mogła spędzać czas w domu. Aktor nie ukrywał, że jest mu to bardzo na rękę. Pod jednym z postów zasadzie to zamknięte teatry są dla nas, świeżych tatusiów, swego rodzaju błogosławieństwem. Tak. Tęsknię, za publicznością, sceną i normalnością. Ale ten czas by mnie ominął, a jest bezcenny – napisał Paweł Konic, na co Szyc odpowiedział krótko: – Dokładnie!Od momentu narodzin syna Szyc nie szczędzi fanom uroczych kadrów z udziałem malucha. Aktor oszalał ze szczęścia, że Henio pojawił się w jego życiu. Również mama malucha – Justyna Nagłowska nie posiada się z rośnie jak na drożdżach i bardzo się zmienia. Kiedy Borys Szyc opublikował wideo z wizyty Henia u dentysty, nie dało się nie zauważyć, jak bardzo są do siebie Szyc z synkiem u dentysty. Jak wygląda Henio?W piątek Borys Szyc zamieścił relację na Instagramie, w której pokazał pierwszą wizytę synka u dentysty. Maluch dzielnie siedzi na kolanach taty i jak zaczarowany poddaje się zabiegom. Trudno nie zauważyć, że Henio jest bardzo podobny do znanego ojca. Zajrzyjcie do naszej Szyc z synem u dentystyBorys Szyc z synem u dentystyElwira SzczepańskaZ wykształcenia polonistka, z zawodu redaktorka. Miłośniczka crossfitu i zdrowego stylu życia. Wielbicielka francuskiego kina, włoskiej kuchni i filmów Stanisława Barei.

Kto z kim na ślubny kobierzec. Napisane przez Marek. Opublikowano w Bliźnięta (22 maja - 20 czerwca) Bystra, wesoła, błyskotliwa Bliźniaczka wymaga od partnera

Patrząc na okno mieszkania 9 przy Dąbrowskiego 14, sąsiedzi mieli wrażenie, że całe się porusza. Nieznośny odór, który czuć było na klatce schodowej, lokator tłumaczył problemem z toaletą. Ale sąsiadka z dołu, do której zaczęło się zbiegać robactwo, nie dała wiary tłumaczeniom mężczyzny. Po tym, co zobaczyła milicja po wejściu do środka, plotki o niechlujnym sąsiedzie zaczęły brzmieć jak komplementy. Bogdan Arnold był seryjnym mordercą kobiet, który zbrodni dopuszczał się w latach 60. XX w. w Katowicach Mordował pracownice seksualne, ich ciała rozczłonkowywał, część trzymał w skrzyni z chlorem, głowy gotował, a następnie wyrzucał na osiedlowy śmietnik Swój przydomek zyskał przez rój much, który grasował na ciałach zwłok w jego mieszkaniu Przeszukując mieszkanie, milicjanci cały czas wymiotowali Kamienica na Dąbrowskiego 14 nadal stoi, część odremontowanych pokoi wynajmowana jest w ramach wynajmu krótkoterminowego na popularnych serwisach. Pokój Arnolda stoi zamknięty od 1967 r. Więcej podobnych historii znajdziesz na stronie głównej Do dziś nie oszacowano, ile ofiar miał na swoim koncie Bogdan Arnold, gdyż kiedy je odnaleziono, były już w takim stanie rozkładu, że trudno było je od siebie oddzielić. Mężczyzna żył z rozkładającymi się zwłokami w malutkim mieszkaniu, a wydały go żerujące na ofiarach muchy. Po ok. 50 latach po tych wydarzeniach, przy Dąbrowskiego 14 w sąsiedztwie dawnego mieszkania seryjnego mordercy z Kielc, można zamieszkać w stylowym mieszkaniu na najem krótkoterminowy. Stylowe apartamenty z historią do wynajęcia Na historię Bogdana Arnolda trafiłam bardzo przypadkowo — przez facebookowy post, w którym opisano już nie tyle historię samego mordercy, ale losy lokum, w którym mordował i przetrzymywał rozkładające się zwłoki zabitych kobiet. Kamienica usytuowana przy Dąbrowskiego 14, w bardzo atrakcyjnym miejscu w Katowicach, stoi i ma się świetnie. Autorka wpisu wpadła na trop mieszkania do czasowego wynajęcia pod numerem 9, o wdzięcznej nazwie Boogie Woogie, na jednym z popularnych portali. Jednak po śledztwie w komentarzach okazało się, że numery mieszkań w budynku pozmieniały się, a mieszkanie Arnolda stoi zamknięte od czasu jego pojmania w 1967 r. Prawdopodobnie nikt o słabych nerwach nie byłby w stanie przespać tam nocy, wiedząc, co wydarzyło się w dawnym mieszkaniu Władcy Much. Kamienica przy Dąbrowskiego 14 w Katowicach, gdzie dokonywał zbrodni Bogdan Arnold Foto: Boogie Woogie Apartment Kim był Bogdan Arnold, czyli Władca Much z Katowic Urodził się 17 lutego 1933 r. w Kaliszu, był najstarszym synem z trójki rodzeństwa. Jego ojciec Eugeniusz był lutnikiem i współwłaścicielem fabryki fortepianów, matka zajmowała się sądem. Bogdan miał problemy w szkole. Pracował w fabryce fortepianów zarządzanej przez ojca, jednak najwidoczniej nie nadawał się do tej pracy — został zwolniony przez lenistwo i niewywiązywanie się z obowiązków. Ale było coś, z czym radził sobie świetnie — kontakty z kobietami. W ciągu 10 lat miał trzy żony, a w czasach pomiędzy małżeństwami nie narzekał na samotność. Jednak trudno było mu się ustatkować i zagrzać miejsca dłużej w jednym miejscu. Po raz pierwszy ożenił się, mając zaledwie 17 lat i szybko został ojcem. Małżeństwo rozpadło się po 7 latach przez jego słabość do alkoholu i agresywne zachowania wobec żony. Przez niepłacenie alimentów dwukrotnie znalazł się w więzieniu. Kolejną partnerką była Cecylia S., z którą żył w konkubinacie i miał dziecko. Na rozprawie zeznała, że pewnego wieczoru, kiedy Arnold wrócił pijany do domu, zgwałcił ją osiem razy w ciągu nocy, a podczas napaści kazał kobiecie, by ta go gryzła. Kobieta wyznała, że jej były partner miał niepohamowany pociąg seksualny i uprawiali do pięciu stosunków dziennie. Następny związek ponownie zaprowadził mężczyznę na ślubny kobierzec i podobnie jak pierwszy, zakończył się po roku, gdy kobieta dowiedziała się o nieślubnym dziecku, z którym mąż nie utrzymuje kontaktu. Bardzo szybko pobrał się po raz trzeci, ale i tym razem związek skończył się rozwodem. Trzecia żona podczas procesu wyznała, że mężczyzna upokarzał ją słownie, wiązał ręce i nogi drutem, gwałcił butelkami po wódce, katował, a następnie przepraszał i przytulał, co dopiero pozwalało mu osiągnąć satysfakcję seksualną. Do Katowic przeprowadził się w 1961 r. w celach zarobkowych. Zdobył pracę jako elektryk, a ówcześni współpracownicy i sąsiedzi postrzegali go jako człowieka sumiennego i pracowitego. Jedyne problemy, jakie miał, były wynikiem alkoholizmu. Zamieszkał pod adresem Dąbrowskiego 14/9 w niewielkim lokalu na poddaszu, w którym wcześniej znajdowała się pralnia. Bogdan Arnold podczas wizji lokalnej demonstruje, jak uśmiercał swoje ofiary Foto: Bogdan Arnold. Zdjęcia z wizji lokalnej z akt sprawy Kobiecie nie wypada Ze względu na swój problem z alkoholem większość czasu poza pracą spędzał w barach, gdzie poznawał swoje późniejsze ofiary. Pierwszą spotkał w barze Kujawiak w 1966 r. Młoda kobieta pochodząca z Wołynia poprosiła go, aby kupił jej piwo, gdyż w tamtych czasach kobiecie samej nie wypadało. Podczas rozmowy zwierzyła mu się, że nie ma gdzie spać, jednak tak naprawdę była to tylko przynęta, na którą mężczyzna dał się złapać. Kobieta była pracownicą seksualną i przed stosunkiem w mieszkaniu Arnolda przedstawiła mu swoją stawkę, na co ten wściekł się i wyprosił ją. Kobieta podarła bluzkę, mówiąc, że jeśli jej nie zapłaci, zgłosi się na policję i będzie miał kłopoty. Początkowo nie uległ, ale kiedy już wychodziła, obalił ją, zaczął dusić i zadał kilka ciosów w głowę młotkiem, który leżał na stole. Kiedy był pewny, że nie żyje, położył ją na tapczanie i poszedł napić się do baru. Wrócił szybko z obawy, że ktoś odkryje ciało i schował je w tapczanie, a następnie pił przez kolejne trzy dni. Początkowo planował spalić zwłoki, jednak nie miał węgla, a drewno jego zdaniem nie nadawało się do tego. Wyciął więc wnętrzności, które drobno pokroił i próbował spuścić w toalecie, a ciało włożył do drewnianej skrzyni obitej od wewnątrz blachą. Szukał w mieście sody kaustycznej, która miała rozpuścić ciało, ale nie dostał jej, dlatego kupił chlor, który zalał wrzątkiem i włożył do niego zaczynające rozkładać się ciało, co zatrzymało jego dalszy rozkład. Do tej skrzyni Arnold będzie dokładał później kolejne ciała. "Obciętą głowę włożyłem do garnka z ciepłą wodą. Nie mogłem znieść tego widoku, dlatego poszedłem się napić do baru. Kiedy wróciłem, postawiłem kociołek na elektryczny grzejnik. Zasnąłem. Po obudzeniu stwierdziłem, że zawartość kociołka zagotowała się" - czytamy w aktach sprawy. Ludmiła przeżyła napad Kolejną ofiarą również była pracownica seksualna. Ludmiła przeżyła napaść, ponieważ Arnold był zbyt pijany, aby zatrzymać kobietę. Zeznała, że siłą wciągnął ją do mieszkania, poddusił za pomocą ręcznika, spętał ręce drutem, pobił i zgwałcił. Z kamienicy wypuścili ją mieszkańcy, którzy zgłosili zajście na milicję. Jednak kobieta, będąc w szoku, nie była w stanie podać nic poza adresem, nie znała nazwiska sprawcy, a funkcjonariusze zbagatelizowali jej zgłoszenie prawdopodobnie z uwagi na jej zawód. Drzwi do kamienicy na Dąbrowskiego 14. Tylko jednej ofierze Bogdana Arnolda udało się nimi wyjść Foto: Bogdan Arnold. Zdjęcia z wizji lokalnej z akt sprawy Co do drugiej ofiary wiadomo tylko tyle, że poznali się w barze Mazur i że miała ok. 40 lat, natomiast co do reszty Arnold zmieniał zeznania tak często, że nie do końca wiadomo, co jest prawdą. Podobnie jak w przypadku pierwszej ofiary odciął głowę, dłonie i stopy, wnętrzności wrzucił do odpływu kanalizacyjnego, ciało do skrzyni. Głowę ugotował. Kiedy odkryto zwłoki, były już w takim stanie rozkładu, że nigdy nie zidentyfikowano tożsamości kobiety. Trzecią ofiarą również była pracownica seksualna. Stefania była osobą z niepełnosprawnością umysłową i sama miała zaproponować Arnoldowi swoje usługi. Spędzili ze sobą całą noc, rano mężczyzna chciał ją wyprosić, gdyż wychodził do pracy, a kobieta nalegała, aby mogła zostać do jego powrotu. Z obawy, że odkryje zwłoki, zgodził się, pod warunkiem jednak, że ta pozwoli się związać. Argumentował to strachem przed kradzieżą. Zgodziła się, ale morderca nie wyszedł do pracy. Przez kilkanaście godzin gwałcił kobietę, bił, raził prądem, a następnie udusił elektrycznym kablem. Z jej ciałem zrobił do samo, co z pozostałymi. Bogdan Arnold na wizji lokalnej w mieszkaniu na Dąbrowskiego 14/9 demonstruje, jak dusił ofiary Foto: Bogdan Arnold. Zdjęcia z wizji lokalnej z akt sprawy Ostatnią ofiarę poznał na dworcu autobusowym. Zaprosił do mieszkania, poczęstował jedzeniem i wódką. Po wspólnej nocy znowu wykorzystał schemat z wiązaniem rąk i zamiast wyjść do pracy, przez dwa dni brutalnie gwałcił i maltretował ofiarę, by na końcu udusić ją jej własną pończochą. Ale że w skrzyni nie było miejsca na kolejne ciało — zostawił je pod oknem. Arnoldowi kończyły się pomysły na pozbywanie się zwłok, nie wiedział, jak wynieść je z mieszkania bez wzbudzania podejrzeń, smród rozkładających się ciał roznosił się po kamienicy, a żerujące na ofiarach robactwo zaczęło wydostawać się z mieszkania. To nie mogło potrwać długo. Zbrodnia niedoskonała Zaczęło się od zapachu, który nie dało się porównać do niczego innego, jak tylko zgniłe, rozkładające się mięso. Kiedy sąsiedzi zwracali mu na to uwagę, mówił, że faktycznie zepsuło mu się mięso, które wcześniej przygotowywał lub zwalał wszystko na problem z toaletą. Kolejnym problemem była sąsiadka z dołu, do której przez szczeliny w suficie zaczęły dostawać się larwy i inne robactwo ze zwłok, które jej zdaniem, musiały pochodzić z jakiegoś rodzaju mięsa. Miała kilka starć o to z Arnoldem, ale z jakiegoś powodu nie zgłosiła sprawy na milicję. Zrobił to dopiero sąsiad z bloku naprzeciwko. Okno w mieszkaniu na Dąbrowskiego 14/9 zaklejone było gazetą, gdyż morderca nie chciał, by ktoś dostrzegł, co dzieje się w jego mieszkaniu. Na szybie zgromadziła się taka ilość much, że okno sprawiało wrażenie, jakby falowało. Zaniepokojony sąsiad przypomniał sobie, że dawno nie widział elektryka z sąsiedztwa, więc łącząc fakty i skargi sąsiadów na odór, pomyślał, że może mężczyzna umarł. 8 czerwca 1967 r. podzielił się swoimi obawami z milicją, która od razu udała się na miejsce. Bogdan Arnold na wizji lokalnej w mieszkaniu na Dąbrowskiego 14/9 demonstruje, jak ćwiartował ofiary Foto: Bogdan Arnold. Zdjęcia z wizji lokalnej z akt sprawy Milicjanci cały czas wymiotowali Już na klatce schodowej, czując fetor, funkcjonariusze domyślali się, co dzieje się w środku, dlatego wezwali kryminalnych. Do zamkniętego mieszkania weszli oknem, lecz po jego wybiciu strażak odmówił prowadzenia procedury bez maski przeciwgazowej. Smród był nie do opisania. Przeszukując mieszkanie, milicjanci cały czas wymiotowali. To, co ujrzeli po wejściu do mieszkania, oddaje opis z akt sprawy: "Pod parapetem leżały ludzkie zwłoki w stanie daleko posuniętego rozkładu. W łazience stała duża drewniana skrzynia murarska obita cynkową blachą. W jej wnętrzu ujawniono kilka ciał. Nie mogliśmy określić płci, ani nawet liczby zwłok. W cuchnącej, rozkładającej się ludzkiej tkance, ruszały się tysiące larw, poczwarek, owadów. Spod wanny wystawało owinięte w gazetę podudzie. Weszliśmy do kuchni. Na piecu stał garnek. Wiedzieliśmy już, co będzie w środku… na powierzchni gara pływała rozgotowana ludzka głowa. Na stole tykał budzik. Obok niego leżał mokry pędzel do golenia. Nie mieliśmy wątpliwości, że tutaj cały czas ktoś mieszkał". Wyjaśniło się także, skąd na Dąbrowskiego w krótkim czasie przybyło stado dzikich kotów. Jak się okazało, rozgotowane części ofiar morderca wynosił do kontenerów, a koty zjadały je. Arnold zobaczył, co dzieje się w jego mieszkaniu, gdy wracał z pracy. Uciekł na hałdy węgla. Był poszukiwany w całym ówczesnym województwie katowickim. Jego wizerunek rozpowszechniono w mediach. Został rozpoznany przez mieszkańców Katowic i ujęty 14 czerwca 1967 r. Bogdan Arnold na wizji lokalnej w mieszkaniu na Dąbrowskiego 14/9 w Katowicach Foto: Bogdan Arnold. Zdjęcia z wizji lokalnej z akt sprawy Upierał się, że był w pełni świadomy i poczytalny Podczas procesu i wizji lokalnej Bogdan Arnold ze szczegółami opowiadał, w jaki sposób znęcał się nad ofiarami, jak je mordował i co robił z ich ciałami. Upierał się, że był w pełni świadomy i poczytalny w trakcie zbrodni, co potwierdzili biegli sądowi. Proces trwał zaledwie sześć dni, wyrok zapadł 9 stycznia 1968 r. Bogdan Arnold został skazany na potrójną karę śmierci i karę dożywotniego pozbawienia wolności, lecz po rewizji zmieniono wyrok na czterokrotną karę śmierci. Wykonano ją 16 grudnia 1968 r. Przygotowując historię Władcy Much, wysłuchałam podcastów Piąte: nie zabijaj Justyny Mazur oraz Strefy Mroku. Tym, którzy chcą dowiedzieć się więcej o seryjnym mordercy Bogdanie Arnoldzie, polecam książkę Andrzeja Gawlińskiego "Władca Much. Bogdan Arnold - seryjny morderca kobiet".

Jest jednym z najbardziej popularnych, cenionych polskich aktorów. Tomasz Kot odnosi kolejne sukcesy w życiu zawodowym. Fenomenalnie wciela się w kolejne role i podbija serca widzów. Prywatnie to szczęśliwy mąż i tata. Aktor niewiele mówi o swojej rodzinie i stoi na straży prywatności najbliższych. Wraz z ukochaną Agnieszką od 16 lat tworzą wspaniałe małżeństwo. Żona jest dla Tomasza Kota największym wsparciem. Jak się poznali? Kiedy zaczęła się ich historia? Przypominamy ją z okazji 45. urodzin aktora. Urszula Dudziak i Bogdan Tłomiński udowadniają, że nigdy nie jest za późno, by znaleźć miłość Połączyła ich pasja, plany i podejście do życia. Tomasz Kot poznał swoją żonę Agnieszkę w 2000 roku na spotkaniu ze wspólnymi przyjaciółmi. On kończył szkołę teatralną w Krakowie, ona Wydział Operatorski w Katowicach. Agnieszka spacerowała ze znajomymi aktora po krakowskich plantach. Podobno tak brzmiało pierwsze pytanie, jakie Tomasz Kot zadał swojej przyszłej żonie: „Cześć, jestem Tomek, wyjdziesz za mnie?”. „Dobrze, tylko nie dzisiaj.”, odpowiedziała. Ten dzień wyjątkowy dzień nadszedł sześć lat później. Na ślubnym kobiercu stanęli 30 września 2006 roku w Częstochowie. Ślub był cichy i skromny. Zakochanym zależało na tym, by wszystko utrzymać w tajemnicy i spokojnie spędzić go w gronie najbliższych osób. Aktor grał wówczas w serialu „Niania” i filmie „Skazany na bluesa”. „Obrączka jest spoko, fajna rzecz. Po kilku zakrętach poukładałem swoje życiowe klocki i jest to dość jasny i klarowny świat. Było nam z Agnieszką dobrze, więc ślub stał się kolejnym krokiem. Małżeństwo daje mi poczucie, że wiem, dokąd wracam”, zwierzał się aktor w wywiadzie dla Twojego Stylu. Czytaj także: Jacek Borcuch i Ilona Ostrowska. „Tulipany” poprowadziły ich na ślubny kobierzec, lecz pewna decyzja stanęła na drodze ich miłości… Fot. AKPA Fot. PIOTR ZAJAC/REPORTER Kim jest Agnieszka Kot, żona Tomasza Kota? Para doczekała się dwójki pociech: córeczki, Blanki i syna, Leona. Zarówno Tomasz Kot i jego żona, Agnieszka mają artystyczne dusze. Idealnie się rozumieją i uzupełniają. Zawsze mogą liczyć na swoje wsparcie czy szczerą opinię. To ze zdaniem ukochanej Tomasz Kot liczy się najbardziej, ma do niej stuprocentowe zaufanie i ceni jej wiedzę. „Agnieszka jest po operatorce w Katowicach, to zawsze mam kogo spytać, dlaczego obiektyw taki, a nie inny. Dzięki Agnieszce na maksa wkręciłem się w montaż”, wyznał aktor w wywiadzie dla „Playboya”. Ukochana wspierała Tomasza Kota podczas festiwali w Cannes i Los Angeles. Agnieszka Kot jest nie tylko świetną operatorką (na swoim koncie ma takie filmy jak: „Franciszek”, „Wyścig”, „Kaszel umarlaka" czy „Próba mikrofonu”), a także fotografką i współautorką książki dla dzieci ,,Senek", do której sama stworzyła kolaże. Oprócz tego, ukończyła także Psychologię Stosowaną na Uniwersytecie Jagiellońskim i zajmowała się terapią dziecięcą. To ona zajmuje się edukacją szkolną dwójki pociech. Blanka i Leon pod okiem mamy uczą się fenomenalnie. Jak dowiadujemy się z wielu artykułów, dzieci zdobywają najwyższe stopnie na egzaminach zewnętrznych. W 2021 roku żona aktora zaprezentowała krótki metraż „Jeszcze jeden koniec świata”, który stworzyła razem z ukochanym. Jak przebiegała ich współpraca? „Ta historia jest nam bliska, oczywiście ją przetworzyliśmy. Oczywiście, że się spieraliśmy. Historia z reżyserią towarzyszy mi długi czas. Oczywiście na wszystko musi przyjść dobry moment. To jest rodzaj mojej drogi, jej rozszerzania. Wcześniej nie miałam na to przestrzeni i trochę w siebie nie wierzyłam”, zwierzała się w rozmowie z Dzień Dobry TVN. Operatorka dodawała, że świetnie odnajdywali się na planie produkcji. „Tomek jest super na planie i strasznie ułatwia. Ma umiejętność dzielenia się wiedzą, którą ma. To też było trudne, bo upierałam się przy pewnych rzeczach i wyważałam otwarte drzwi”, mówiła. Kilka miesięcy temu na oficjalnym profilu Tomasza Kota na Instagramie ukazało się zdjęcie z ukochaną, wykonane w Wenecji. Na tamtejszym festiwalu aktor promował film „Żeby nie było śladów”. Poza nim w produkcji wyreżyserowanej przez Jana P. Matuszyńskiego zagrali również Robert Więckiewicz, Jacek Braciak oraz Agnieszka Grochowska. „Pozdrawiamy wszystkich bardzo serdecznie z tego pięknego festiwalu!”, podpisał zdjęcie z ukochaną Tomasz Kot. Czytaj także: Córka Tomasza Kota idzie w ślady sławnego ojca! Blanka Kot zadebiutuje w dużej produkcji Źródło: Plejada, Na Żywo

kto z kim na ślubny kobierzec