Wspaniały tekst. Muszę zauważyć, że nawet bez „oomph” jest dobrze napisane. Dobra robota. Sposób, w jaki poprawiam, polega na czytaniu tekstu i zaznaczaniu miejsc, w których mój umysł zatrzymał się i zmusił mnie do ponownego przemyślenia zdania. 1. "Na początku nic nie czułem." Zamiast niczego nie czuć, myślę, że zawsze coś czujemy. Weź siebie za przykład. Kiedy stoisz na przystanku i nie czujesz „nic”. Co tak naprawdę czujesz? Wiem, że czuję się nieswojo stojąc, albo swędzą mnie plecy albo cokolwiek innego, co przyciąga moją uwagę. Zawsze jest coś, co czujemy. Może być na tyle mały, że zostanie niezauważony w codziennym życiu. Zamiast więc mówić, że na początku nic nie czuje, spróbuj skupić się na tym, co czuje teraz. Może to posmak eliksiru lub sposób, w jaki butelka czuje się w jej dłoni, może to być dźwięk dochodzący z zewnątrz, który szarpie jej zmysły. Cokolwiek i wszystko, co czuje. Ma to również na celu zbudowanie tempa w kierunku bólu. 2. „… ponieważ to… to był ból. Czysty, surowy ból”. Miło z twojej strony, że nam to powiedziałeś, ale co to za czysty, surowy ból. Można argumentować, że czytelnik powinien zinterpretować, jak naprawdę się czuje, ale po co marnować okazję. Zamiast tego zadaj nam ból, opowiedz, jak wyje i miota się po podłodze, jak ręce wuja trzymają ją na podłodze, jak jej głowa rozbija się o zimny kamień. Co jeszcze czuje, czy czuje w ustach krew? Czy ugryzła swój język, miotając się? Spraw, abyśmy, czytelnicy, nigdy nie chcieli skosztować tego eliksiru, który wypiła. 3. - Ale nie mogłem nic zrobić. Skuliłem się w bezpiecznym miejscu w swoim umyśle, gdzie było wygodnie i zimno. Tutaj było bezpiecznie. Mógłbym tu być. Tu było bezpiecznie. Miałem trudności ze znalezieniem obrazu, który chciałeś tutaj namalować. Powiedziałeś, że zemdlała i chociaż to widzę, gdyby nie wyjaśnienie, miałbym chwilę, w której musiałbym ponownie przeczytać zdanie. Ponownie skup się na jej zmysłach. Jej wzrok może się ściemniać, mogła czuć chłód podłogi pod sobą, sprawiać, że drżała z tego powodu, pomimo uderzenia gorąca z eliksiru. Jedną z rzeczy, o których już wspomniałeś, jest to, że słabo słyszała, jak ktoś woła ją po imieniu. To wspaniale. Po prostu daj nam więcej. Inną rzeczą jest to, że „byłem bezpieczny, byłem bezpieczny, byłem bezpieczny”. Wydaje się, że wciąż jest obecna, mówiąc te rzeczy. Wydaje się, że ból minął, a ona traci przytomność z wyczerpania. Zamiast tego myślę, że cięcie musi być natychmiastowe, ból zepchnął ją z krawędzi, a ona nic nie czuje, nic nie widzi, nic nie słyszy. Czytając tekst jeszcze raz Myślę, że potrzebujesz więcej, aby pokazywać mniej wymowne. Kiedy zacząłem pisać odpowiedź, pomyślałem, że możesz poprawić tempo, ale jest w porządku. Po przeczytaniu odpowiedzi pisarki XXI wieku widzę, że zdania są nieco krótkie w momentach, w których ból się przedłuża, a rzeczy, które czuje, poprawiłyby tempo.