Nowotwór ślinianek powstaje z komórek znajdujących się w obrębie gruczołów ślinowych. Diagnozowany jest rzadko, gdyż stanowi jedynie około 1% wszystkich nowotworów i aż 5-10% tych wykrywanych w obrębie głowy i szyi. Zdecydowana większość nowotworów ślinianek ma charakter łagodny. Dane wskazują, że taką postać stwierdza się w 70-80%. Spis treści1 Przyczyny/ czynniki ryzyka/ czynniki predysponujące2 Objawy raka ślinianki3 Diagnostyka4 Leczenie raka ślinianki5 Rokowanie Przyczyny/ czynniki ryzyka/ czynniki predysponujące U większości pacjentów nie stwierdza się bezpośredniej przyczyny wystąpienia nowotworu ślinianek. Ze zdecydowanie większym prawdopodobieństwem jesteśmy w stanie określić czynniki predysponujące, które oddziałują na pojawienie się zachorowania. Wiek – ryzyko pojawienia raka ślinianki wzrasta adekwatnie do wieku, Przebyta radioterapia głowy oraz szyi, Narażenie na kontakt z niektórymi substancjami chemicznymi – głównie ekspozycja zawodowa. Objawy raka ślinianki Zdarzają się przypadki bezobjawowego przebiegu raka ślinianek. Nowotwór ten może jednak powodować szereg dolegliwości i następstw, które utrudniają normalne funkcjonowanie. Jakie objawy daje rak ślinianki? Porażenie nerwu twarzowego – lokalizacja splotu nerwu w chorym gruczole, Brak możliwości zaciśnięcia mięśni szpary powieki do końca – objaw neurologiczny, objaw Bella, widoczna biała twardówka, Porażenie mięśni mimicznych twarzy, Zanik fałdu nosowo- wargowego, Brak możliwości marszczenia czoła, Zwisający luźno policzek, Utrudnione połykanie, Zwisający kącik ust, Porażenie mięśnia okrężnego oka – konsekwencją jest wysychanie i mętnienie rogówki oraz pojawianie się w jej obrębie stanów zapalnych, Guzek w okolicy ucha, Guzek w okolicy ślinianek, Guzek w okolicy żuchwy, Guzek w okolicy szczęki, Szczękościsk, Krwawienie z jamy ustnej, Asymetria gardła, Guzek wewnątrz jamy ustnej lub w okolicy ust, Problemy z otwieraniem szeroko ust, Sączenie płynu z ucha, Powiększone węzły chłonne szyi, Utrata czucia głębokiego, Zanik zdolności mrugania, Niemożność dmuchania, Niemożność wyszczerzania zębów, Porażenie języka, Przerzuty do węzłów chłonnych. Widoczny guz ślinianki. Źródło: Wikipedia Diagnostyka Rak ślinianki bywa wykrywany w sposób całkowicie przypadkowy w czasie standardowej wizyty w gabinecie stomatologicznym lub u lekarza ogólnego. Pośród badań jakie wykonuje się dla stwierdzenia tego nowotworu wyróżniamy: USG, Badanie fizykalne, Tomografię komputerową, Rezonans magnetyczny, Endoskopię, Pozytonową tomografię emisyjną, Biopsję aspiracyjną cienkoigłową, Badanie histopatologiczne pobranej tkanki. Leczenie raka ślinianki Podstawą leczenia raka ślinianki jest operacja chirurgiczna. W czasie jej trwania usuwany jest fragment lub cała chorobowo zmieniona ślinianka oraz okoliczne węzły chłonne. Jeśli istnieje podejrzenie lub zostanie stwierdzona złośliwość guza stosuje się dodatkowo radioterapię. Rokowanie Rokowanie w przypadku raka ślinianki uzależnione jest od rodzaju nowotworu, jego stopnia złośliwości jak również zaawansowania i naciekania okolicznych struktur. W gorszej sytuacji są pacjenci, u których doszło do wystąpienia przerzutów odległych. Niezależnie od tych wszystkich czynników operacyjne leczenie w obrębie głowy i szyi silnie naraża na pojawienie się powikłań, które obniżają komfort życia. Jeśli uda się uzyskać całkowite wyleczenie, u chorego mogą pojawić się inne doskwierające problemy i dolegliwości – zaburzenia połykania, zaburzenia mowy, porażenia mięśni twarzy.
Primary lymphomas of the salivary glands are rare. It is estimated that they constitute no more than 5% of all lymphomas in different locations. The most common subtype developing in parotid glands is marginal zone B-cell mucosa associated lymphoid tissue type lymphoma (MALT) that belongs to a group of low-grade tumours. There are many factors associated with the incidence of that Jakie ślinianki wyróżniamy w organizmie? Wyróżniamy trzy podstawowe parzyste ślinianki (gruczoły ślinowe): przyuszne, podżuchwowe i podjęzykowe oraz liczne drobne gruczoły w błonie śluzowej jamy ustnej, gardła (najwięcej na podniebieniu). Jak sama nazwa wskazuję główną funkcją ślinianek jest produkcja śliny, biorącej udział w początkowym procesie trawienia. Ślina ułatwia połknięcie tworzonego w jamie ustnej kęsa pokarmowego, a zawarte w niej enzymy rozpoczynają proces trawienia. Co to jest guz ślinianki i jakie są jego przyczyny? Pod pojęciem guzów rozumiemy wszystkie wyczuwalne w badaniu owalne lub okrągłe struktury będące powiększeniem istniejących już narządów lub pojawiających się nowych tworów. Natomiast określenie guzów ślinianek odnosi się zazwyczaj do zmian nowotworowych, choć według definicji zapalenie powodujące powiększenie gruczołów jest także pewnego rodzaju formą guza (guzy nienowotworowe). W tym artykule omówiono tylko guzy nowotworowe (gruczołów ślinowych zarówno łagodne, jak i złośliwe). Nowotwory ślinianek występują stosunkowo rzadko i stanowią około 3–6% nowotworów głowy i szyi. Około 80% zmian lokalizuje się w śliniankach przyusznych, a w dalszej kolejności 10–15% w śliniankach podżuchwowych, 5–10% w śliniankach podjęzykowych i małych gruczołach ślinowych. Jeśli uwzględnimy podział na guzy łagodne i złośliwe, to w śliniance przyusznej 80% stanowią te pierwsze, w podżuchwowej 50%, w śliniankach zaś podjęzykowych i małych gruczołach proporcja ulega odwróceniu i nowotwory złośliwe stanowią do 80%. Częstość występowania nowotworów złośliwych ślinianek w Polsce szacuje się na poziomie poniżej 2 przypadków na 100 000 osób. Największa zapadalność przypada na 5.–6. dekadę życia, zmiany łagodne częściej występują u kobiet, natomiast złośliwe częściej u mężczyzn. Guzy ślinianek u dzieci należą do rzadkości. Są to najczęściej guzy łagodne i głównie dotyczą ślinianek przyusznych. Etiologia guzów jest słabo zdefiniowana. Czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia takich zmian to promieniowanie jonizujące, związki chemiczne, pył drzewny, rzadziej wymienia się czynniki środowiskowe czy genetyczne. Obecnie trwają prace nad wpływem pola elektromagnetycznego wytwarzanego przez telefony komórkowe. Ze względu na złożoną budowę gruczołów ślinowych nowotwory tych narządów należą do najbardziej zróżnicowanych pod względem histologicznym. Według Światowej Organizacji Zdrowia wyróżnia się nowotwory nabłonkowe, nienabłonkowe i niesklasyfikowane, a z kolei we wszystkich tych grupach można wyodrębnić nowotwory łagodne i złośliwe. Najczęstszym nowotworem niezłośliwym jest gruczolak wielopostaciowy (określany też jako guz mieszany). Rośnie powoli, początkowo bezobjawowo, nawet kilkanaście lat, dając zauważalną guzowatą zmianę w obrębie gruczołu (głównie ślinianki przyusznej). Znaczny rozrost charakteryzuje się nieregularnym obrysem, a w rzadkich przypadkach zezłośliwienie tego guza może przebiegać z szybkim wzrostem i porażeniem nerwu twarzowego. Kolejnym co do częstości występowania nowotworem łagodnym jest gruczolak limfatyczny (guz Warthina), także lokalizujący się głównie w śliniance przyusznej. Istnieją doniesienia wykazujące związek palenia papierosów z występowaniem tego guza. Wśród nowotworów złośliwych najczęściej spotyka się raka śluzowo-naskórkowego, gruczołowo-torbielowatego czy też guczolakoraka. W sumie wg WHO wyróżnia się ponad 30 typów histologicznych nowotworów łagodnych i złośliwych gruczołów ślinowych. Jakie są objawy guza ślinianki? Jak sugeruje sama nazwa choroby, najczęściej pierwszym jej objawem jest guz na szyi w okolicy gruczołów ślinowych. Zmiany takie są zazwyczaj niebolesne, miękkie, w różnym stopniu ruchome wobec otaczającego podłoża. Mogą to być pojedyncze, rzadziej mnogie guzki położone do przodu od małżowiny usznej (ślinianka przyuszna) lub poniżej żuchwy (ślinianka podżuchwowa). Guzki te zauważane są przez chorych w czasie codziennych czynności, takich jak golenie, mycie itp. Jeżeli zmiany dotyczą małych gruczołów, można je zauważyć w obrębie jamy ustnej i podniebienia (np. podczas mycia zębów). W rzadszych przypadkach guzy ślinianki przyusznej rozwijające się w kierunku przestrzeni przygardłowej powodują zaburzenia połykania w następstwie przyśrodkowego przesunięcia migdałka gardłowego. Objawy takie, jak porażenie nerwu twarzowego (zaburzenia mimiki twarzy – opadnięcie kącika ust, niedomykalność oka, niemożność zmarszczenia czoła), naciekanie skóry czy powiększenie węzłów chłonnych sugerują zazwyczaj złośliwy charakter guza. Dolegliwości bólowe pojawiają się w zaawansowanych stadiach choroby i spowodowane są zastojem śliny, naciekaniem przez guz nerwów czuciowych lub kości. W badaniu lekarskim ocenia się wielkość i powierzchnię guza, jego ruchomość wobec otaczających tkanek, stan skóry nad guzem. Dobrą metodą określającą ruchomość guzów w okolicy podżuchwowej jest badanie oburęczne (od strony jamy ustnej i szyi na zewnątrz). W dalszej kolejności lekarz ocenia stan sąsiadujących węzłów chłonnych i funkcję wszystkich gałązek nerwu twarzowego. Ponadto lekarz bada gardło i jamę ustną, ponieważ część guzów może pochodzić z małych gruczołów, a niektóre guzy mogą rosnąć do wewnątrz, wskutek czego zmiana na skórze jest niewielka, ale dochodzi do dużych przesunięć struktur gardła (np. guzy ślinianki przyusznej wrastające do przestrzeni przygardłowej). Każda guzowata zmiana na szyi wymaga badań obrazowych w celu dokładnego określenia struktury, wielkości guza i jego relacji do otaczających tkanek. Podstawowe badanie to ultrasonografia, choć uzyskane podczas niej informacje, mogą być niekiedy niewystarczające. Znacznie lepszą wizualizację guzów i otaczających struktur (np. naciekanie kości, ucisk na duże naczynia krwionośne, pnie naczyniowe) zapewniają tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny z wykorzystaniem dożylnych środków kontrastowych. Badania te służą do prawidłowego przygotowania planu postępowania terapeutycznego, głównie do leczenia operacyjnego. Kolejnym etapem diagnostyki guzów gruczołów ślinowych jest wykonanie biopsji cienkoigłowej, czyli pobranie niewielkiej ilości materiału tkankowego do badania histologicznego. Postępowanie to zalecane jest szczególnie, jeśli w podczas oceny guza stwierdzono cechy nowotworu złośliwego. Jak postępować w przypadku stwierdzenia guza ślinianki? Nie należy zwlekać ze zgłoszeniem się do lekarza. Co prawda większość guzów rośnie powoli, ale nie da się określić, kiedy nastąpi szybki wzrost takiej zmiany mogący świadczyć o jej zezłośliwieniu. Wiele osób zgłasza się do lekarza dopiero od kilku miesięcy do kilku lat od chwili zauważenia zmiany, czyli zdecydowanie za późno. W razie zaobserowowania guza ślinianki należy się zgłosić do lekarza, nie później niż w ciągu 2–3 tygodni. Zwlekanie ze zgłoszeniem się do lekarza do chwili wystąpienia pewnych objawów, takich jak porażenie nerwu twarzowego czy przebicie się guza przez skórę znacznie zmniejsza szansę na wyleczenie. Leczeniem guzów gruczołów ślinowych zajmują się głównie laryngolodzy, a także chirurdzy twarzowo-szczękowi. W jaki sposób lekarz ustala rozpoznanie guza ślinianki? Badając chorego, lekarz wyczuwa zmianę guzowatą w obrębie jednego z gruczołów ślinowych. W dalszej kolejności wykonuje badania obrazowe – USG, tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny, w zależności od zaawansowania choroby. USG jest szybką, tanią i łatwo powtarzalną procedurą. Z kolei rezonans magnetyczny dobrze obrazuje tkanki miękkie, pozwalając z dużym prawdopodobieństwem określić czy mamy do czynienia z guzem złośliwymi. Do rozważenia pozostaje wykonanie biopsji cienkoigłowej. W przypadku małych guzów badanie takie wg niektórych autorów jest niepotrzebne. Natomiast przeciwwskazane jest pobieranie wycinków klinowych ze względu na możliwość wszczepienia komórek nowotworowych w sąsiadujące tkanki. Jakie są metody leczenie guza ślinianki? Leczeniem z wyboru zarówno w przypadku nowotworów łagodnych, jak i złośliwych jest chirurgiczne usunięcie guza w zdrowych granicach, czyli wycięcie go wraz ze wszystkimi sąsiednimi tkankami, w których stwierdza się obecność komórek nowotworowych. Zawsze w przypadku potwierdzonego złośliwego charakteru guza zabieg poszerza się o usunięcie lokalnych węzłów chłonnych. W przypadku rozległych nowotworów operacja musi zostać poszerzona o wycięcie najbliższych struktur, takich jak skóra nad guzem, mięśnie, kości, aby uniknąć nawrotu nowotworu. Radioterapia stosowana jest jako leczenie uzupełniające zabieg chirurgiczny i nie jest metodą pierwotnego leczenia. W przypadku nieoperacyjnych guzów stosuje się radio- i chemioterapię paliatywną. Bardzo ważne jest uświadomienie choremu możliwości uszkodzenia lub wręcz całkowitego usunięcia nerwu twarzowego w trakcie zabiegu. Obecnie nie ma metod obrazowania, które określałyby jednoznacznie naciekanie nerwu twarzowego. Niekiedy taki stan może być uwidoczniony tylko w trakcie operacyjnego odsłonięcia tego nerwu i potwierdzenia wynikami badań śródoperacyjnych. Pomimo że chirurg zawsze stara się oszczędzić nerw twarzowy, to w rzadkich przypadkach w celu osiągnięcia radykalności onkologicznej, należy go poświęcić. Czy możliwe jat całkowite wyleczenie guza ślinianki? W większości przypadków łagodnych guzów ślinianki usunięcie zmiany z marginesem zdrowych tkanek jest równoznaczne z całkowitym wyleczeniem. Odnotowuje się nawroty guzów (gruczolak wielopostaciowy) w około 4%. Rzadziej pojawia się drugi guz, ale to nie jest nawrót choroby (gruczolak limfatyczny). W przypadku guzów złośliwych trudno określić stopień przeżywalności ze względu na dużą różnorodność zmian. Znaczne rozmiary guza, naciekanie sąsiadujących struktur, przerzuty do węzłów chłonnych znacznie pogarszają rokowanie. W przypadku wczesnych postaci raka z komórek surowiczych przeżycie 5-letnie może sięgać ponad 90%, ale dla raków gruczołowo-torbielowatych już tylko 74%. W przypadku nowotworów późno diagnozowanych i znacznie zaawansowanych przeżywalność wynosi tylko około 20%. Jak należy postępować po zakończeniu leczenia guza ślinianki? Pacjenci po leczeniu guza ślinianki muszą obserwować miejsce po leczeniu (badanie obmacywaniem okolicy ślinianek), aby nie przeoczyć wznowy choroby albo pojawienia się podobnej zmiany w innych gruczołach ślinowych. W przypadku guzów łagodnych konieczne są okresowe kontrole lekarskie z wykonaniem USG. Po operacjach nowotworów złośliwych kontrole lekarskie muszą być częstsze, a diagnostyka obrazowa szersza (USG, tomografia komputerowa) i wykonywana regularnie celem oceny pola pooperacyjnego. Co robić, aby uniknąć zachorowania? Ze względu na niejasną etiologię guza ślinianki nie ma zaleceń dotyczących profilaktyki tej choroby. Kluczowe znaczenie ma zgłaszanie się do lekarza z wszelkimi zmianami o charakterze guza ślinianki, aby nie dopuścić do zaawansowania ewentualnego nowotworu, co zmniejsza szanse na wyleczenie. Rak ślinianki przyusznej. Ślinianka przyuszna jest największym ze gruczołów ślinowych, znajduje się po obu stronach twarzy, przed uchem. Rak tego gruczołu występuje rzadko, ale może powodować obrzęk twarzy po dotkniętej stronie. Inne objawy obejmują ból ucha, osłabienie twarzy i trudności z mówieniem lub jedzeniem.Zapalenie ślinianek to bolesna przypadłość, która może dotknąć każdego, bez względu na wiek czy płeć. Stany zapalne ślinianek mogą podłoże bakteryjne lub wirusowe. Jakie są objawy zapalenia ślinianek i jak przebiega leczenie? Jakie powikłania mogą się pojawić? Spis treściZapalenie ślinianek - przyczynyZapalenia ślinianek - rodzajeZapalenie ślinianek - objawyZapalenie ślinianek - leczenie Zapalenie ślinianek to cała grupa schorzeń zapalnych gruczołów ślinowych o zróżnicowanej etiologii. Czynniki wywołujące zapalenie ślinianek mogą być różne np. infekcje bakteryjne czy wirusowe. Czynnikami predysponującymi do rozwoju zapalenia ślinianek jest zły stan ogólny pacjenta, zła higiena jamy ustnej, ubytki próchnicowe, niedostateczna produkcja śliny, niedobory odpornościowe, choroby nerek, cukrzyca itp. Zapalenie ślinianek - przyczyny Do zakażenia bakteryjnego dochodzi najczęściej mieszaną florą bakteryjną z jamy ustnej. W rzadkich przypadkach spotyka się swoiste stany zapalne, wywołane przez konkretne mikroby np. promienica, gruźlica czy choroba kociego pazura. Spośród infekcji wirusowych najczęściej występuje świnka (nazywana inaczej nagminnym zapaleniem przyusznic), ale przyczynę zapalenie może też być np. wirus cytomegalii czy nawet wirus grypy. Często do bakteryjnego zakażenia ślinianek dochodzi w przebiegu kamicy ślinianek. Zastój śliny stwarza idealne warunki do rozwoju bakterii, które pobudzają układ odpornościowy do działania. Do zakażenia bakteryjnego dochodzi mikroorganizmami z jamy ustnej, które przez przewód wyprowadzający ślinianki osiągają tkanki gruczołu i tam zaczynają się nadmiernie rozwijać. Czytaj też: Gruczolak wielopostaciowy – łagodny guz mieszany ślinianki przyusznej Zapalenia ślinianek - rodzaje Istnieje kilka podziałów stanów zapalnych gruczołów ślinowych. Zapalenia ślinianek można podzielić między innymi na: pierwotne zapalenia ślinianek - to jest takie, które rozwijają się od początku w śliniankach. wtórne zapalenia ślinianek - czyli takie, które powstają w przebiegu innych chorób. Inny podział uwzględnia dynamikę procesu zapalnego, wyróżnione w nim zostały: ostre stany zapalne charakteryzują się nagłym początkiem i dużym nasileniem dolegliwości; przewlekłe stany zapalne są najczęściej następstwem nieleczonych zapaleń ostrych, w ich przebiegu dolegliwości są mniej nasilone niż w stanach ostrych, a czasami dochodzi do zaostrzenia, czyli sytuacji w której stan zdrowia chorego ulega pogorszeniu. Ślinianki (łac. glandulae salivales), nazywane inaczej gruczołami ślinowymi są narządami wydzielania zewnętrznego produkującymi ślinę. Człowiek każdego dnia produkuje jej około 1-1,5 litra. Chyba każdemu słowo "ślina" kojarzy się głównie z jej funkcją w przyjmowaniu pokarmów. Rzeczywiście jedną z głównych funkcji śliny jest rola w formowaniu kęsa pokarmowego, ale oprócz tego spełnia ona wiele innych zadań bierze udział we wstępnym trawieniu pokarmów (amylaza ślinowa rozkłada cukry), ma działanie bakteriobójcze czy normujące pH w jamie ustnej. Zawarte w ślinie jony regulują proces remineralizacji, czyli zjawiska dzięki któremu tkanki twarde zębów pozostają zdrowe. Stany patologiczne rozwijające się w śliniankach powodują zaburzenia ich funkcji, które mogą mieć tragiczne skutki dla naszego organizmu. Zapalenie ślinianek - objawy Do głównych objawów zapalenia ślinianek zaliczamy ból, pieczenie w okolicy chorego gruczołu. Chora ślinianki jest najczęściej powiększona i tkliwa na dotyk. Może pojawić się obrzęk twarzy oraz szczękościsk. Przyjmowanie pokarmów jest utrudnione. Skóra nad chorym gruczołem jest zaczerwieniona i ocieplona. W przypadku zakażeń ropnych w okolicy ujść przewodów wyprowadzających widoczna może być treść ropna, a pacjent uskarżać będzie się na nieprzyjemny posmak w ustach. Z czasem mogą dołączyć się objawy ogólne takie jak gorączka, złe samopoczucie, dreszcze i inne objawy grypopodobne. W badaniu krwi obserwujemy leukocytozę, markery stanu zapalnego są podwyższone. W przypadku ropnia w tkankach ślinianki objaw chełbotania może być niewyczuwalny. Dzieje się tak przez grubą łącznotkankową torebkę otaczającą śliniankę, która uniemożliwia wyczucie charakterystycznego przemieszczania płynu przy uciskaniu. W przebiegu zapaleń ślinianki przyusznej nie występuje porażenie nerwu twarzowego. Objaw ten może wskazywać na zajęcie miąższu ślinianki przez nowotwór. Świnka jest chorobą okresu dziecięcego, dotyczącą głównie ślinianek przyusznych. W rzadkich przypadkach obejmować może inne gruczoły ślinowe lub gruczoł łzowy. Okres wylęgania wirusa trwa około 2-3 tygodni. Początkowo pojawiają się objawy ogólne złe samopoczucie, podniesiona temperatura ciała, bóle mięśniowe. Stopniowo dochodzi do bolesnego powiększenia jednego, a następnie obu gruczołów ślinowych. Objawom tym towarzyszy zaburzone wydzielanie śliny, objawiające się suchością jamy ustnej (kserostomia). Czytaj też: Rak ślinianki - ryzyko wystąpienia rośnie wraz z wiekiem Czym jest stan zapalny? W miejscu zadziałania bodźca uszkadzającego na organizm człowiek dochodzi do rozwoju stanu zapalnego. Patologiczny bodziec działający na organizm ludzki powoduje uruchomienie kaskady zdarzeń zmierzającej do neutralizacji czynnika uszkadzającego, a następnie naprawy wyrządzonych szkód. Komórki układu odpornościowego produkują całą grupę substancji chemicznych tzw. mediatory reakcji zapalnej, powodują one zmiany w fizjologii tkanek i narządów. W wyniku ich działania dochodzi do powstania głównych objawów stanu zapalnego. W miejscu urazu dochodzi do obrzęku, zaczerwienienia, podniesienia temperatury tkanek. Objawami towarzyszącymi jest ból i upośledzenie funkcji tkanek. Są to klasyczne objawy zapalenia. Zapalenie ślinianek - leczenie W zależności od przyczyny wdrożone zostaje odpowiednie leczenie. Zakażenia bakteryjne wymagają zastosowania antybiotyku oraz wyrównania stanu ogólnego chorego. Pomocne może okazać się zastosowanie leków ślinopędnych. Pacjent zobowiązany jest do utrzymywania prawidłowej higieny jamy ustnej oraz spożywania dużej ilości płynów. Jeżeli wnikliwe badanie kliniczne wskazuje na rozwój ropnia konieczne jest wprowadzenia leczenia chirurgicznego. Ropień powinien zostać nacięty lub spunktowany, a następnie zaopatrzony w sączek, tak aby umożliwić swobodny odpływ treści ropnej. W przypadku kamicy powikłanej zakażeniem bakteryjnym konieczne jest usunięcie przyczyny, czyli kamienia ślinowego i antybiotykoterapia. Podobna zasada obowiązuje w przypadku zapaleń wtórnych. Należy zwalczać przyczynę, a więc chorobę główną, w wyniku której doszło do patologii gruczołów ślinowych. Leczenie świnki jest zachowawcze. Polega na podawaniu leków przeciwbólowych i leków przeciwgorączkowych. Zaleca się także ciepłe, suche okłady oraz leki ślinopędne. Duże znaczenie ma odpowiednie nawodnienie pacjenta i należyty wypoczynek. Wskazana jest izolacja chorego. W przebiegu świnki może dojść do groźnych powikłań w postaci zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych czy zapalenia jąder albo zapalenia trzustki. Sonda Do jakich chorób może prowadzić nieodpowiednia higiena jamy ustnej? zapalenia dziąseł, aftowego zapalenia jamy ustnej, próchnicy zapalenia zatok szczękowych grypy
Blokada ślinianki podżuchwowej kamieniem doprowadza do jej stanu zapalnego i do jej marskości co może być stanem przed nowotworowym. Wrocław ma sprzęt do usuwania kamieni ślinowych endoskopowo bez dużej operacji usuwania ślinianki. Jeżeli to nie pomoże należy tą śliniankę usunąć w całości na drodze operacyjnej z ciecia na szyi.Ślinianka przyuszna to gruczoł występujący parzyście, którego zadaniem jest produkcja i wydzielanie śliny. Ślinianki przyuszne, tzw. przyusznice, znajdują się symetrycznie po bokach twarzy do przodu i lekko w dół od uszu. Jak każdy gruczoł mogą ich dotyczyć zmiany chorobowe – czasami pojawia się zapalenie związane z zakażeniem, złogami, a nawet nowotworami. Każdy człowiek ma 2 ślinianki przyuszne (przyusznice), a także 2 podżuchwowe i 2 podjęzykowe. Łącznie 6 ślinianek zaopatruje w ślinę i dzięki przewodom wyprowadzającym ją odprowadza. Ślinianki przyuszne są największe, po nich znajdują się ślinianki podżuchwowe, a najmniejsze są ślinianki podjęzykowe (zlokalizowane w jamie ustnej). Przewody wyprowadzające ślinianek przyusznych znajdują się w okolicy drugich górnych trzonowców. Ślinianka przyuszna – budowa Ślinianka przyuszna to niewielki gruczoł – waży ok. 30 g i zbudowana jest z 2 płatów. Pierwszy z nich to płat powierzchowny, który znajduje się między przewodem słuchowym zewnętrznym a żuchwą, oraz płatu głębokiego, tzw. wyrostka zażuchwowego, który mieści się między mięśniami (dwubrzuścowym, mostkowo-obojczykowo-sutkowym, skrzydłowym przyśrodkowym) a przestrzenią przygardłową. Śliniankę przyuszną pokrywa w całości powięź łącznotkankowa, która tworzy torebkę. Wnikają do niej beleczki, co sprawia, że gruczoł ma budowę zrazikową. W budowie przyusznicy można także wyróżnić tzw. przewód Stenona, który ma ok. 3–5 cm i jest przewodem wyprowadzającym, oraz nerw twarzowy. W budowie ślinianki przyusznej rozróżnia się tętnice (skroniową powierzchowną i gałązki szyjnej zewnętrznej), żyły (krew wędruje do żyły zażuchwowej), a także nerwy (uszno-skroniowy), splot współczulny tętnicy skroniowej powierzchownej i naczynia chłonne (węzły chłonne przyusznicze). (Źródło: A. Bochenek, M. Reicher, Anatomia człowieka. tom II. PZWL, Warszawa 1989). Zobaczcie także, jak zbudowany jest układ oddechowy człowieka: Zobacz film: Budowa i funkcje układu oddechowego. Źródło: 36,6 Zapalenie ślinianki przyusznej – objawy Najczęściej dochodzi do ostrego zapalenia ślinianek przyusznych, zapalenie przewlekłe występuje rzadko. Ostra forma zapalenia przebiega szybko, z nagłym nasileniem objawów i ma podłoże wirusowe (świnka) bądź bakteryjne (gronkowce, paciorkowce). Natomiast w przewlekłej formie zapalenie rozwija się powoli, a objawy powodują dyskomfort przez długi czas. Przewlekła forma ma przyczynę w zalegającej wydzielinie znajdującej się w przewodach wyprowadzających bądź zmianach anatomicznych przewodu. Zapalenie ślinianki przyusznej objawia się bólem. Jest to pierwszy objaw sugerujący, że w śliniankach toczy się proces zapalny. Z reguły ból w ostrej fazie zapalenia trwa kilka dni. W fazie przewlekłej nie jest tak silny i ma jednakowe natężenie przez pewien czas. Oprócz bólu występują także objawy towarzyszące, np. obrzęk (w okolicy ucha, policzka i skroni), powiększenie węzłów chłonnych, suchość w jamie ustnej, problem z połykaniem pokarmów, czasami nudności i wymioty (w formie przewlekłej także ropnie). Ponadto mogą pojawić się objawy typowe dla grypy i przeziębienia – gorączka, senność, dreszcze, zmęczenie, ból mięśni, brak apetytu. Zapalenie ślinianki przyusznej w formie ostrej występuje z reguły jednostronnie, natomiast w formie przewlekłej dotyka już zwykle 2 przyusznic. Czas trwania to ok. 7–14 dni. Choroby ślinianki przyusznej – guz, torbiel, rak Mimo że ślinianki to stosunkowo małe gruczoły, choroby – nierzadko poważne i groźne – nie omijają ich. Oprócz zapalenia ślinianek do najczęstszych chorób zalicza się wymienione poniżej. torbiel ślinianki przyusznej Torbiele występują podczas zaburzeń śliny. Jeśli jej odpływ nie jest prawidłowy, następuje zastój. W konsekwencji tworzy się torbiel. Torbiel ślinianki przyusznej jednak występuje rzadko, częściej dotyczy ślinianki podjęzykowej. kamica ślinianki przyusznej Ślinianki mogą być powiększone ze względu na zatkanie kanału wyprowadzającego ślinę kamieniem, tzw. złogiem. Kamicy towarzyszy ból – najczęściej pojawia się podczas przeżuwania (dotyczy głównie ślinianki podżuchwowej), jednak w przypadku dużych kamieni może być nieprzerwany. guzy ślinianki przyusznej Guzy ślinianki przyusznej stanowią 2–4% wszystkich guzów głowy i szyi. Najczęściej występują między 4. a 7. dekadą życia – częściej u mężczyzn niż kobiet (źródło). Guzy ślinianki nie bolą i są rozpoznawane w późniejszych stadiach rozwoju. złośliwy nowotwór ślinianki przyusznej Nowotwory ślinianek nie zdarzają się często. Jeśli jednak występują, to częściej mają formę łagodną niż złośliwą. Nowotwór ślinianki najczęściej przebiega bezobjawowo – guz nie powoduje bólu i rośnie wolno. Jeżeli natomiast pojawia się mocny ból, któremu towarzyszy niedowład mięśni twarzy, może to sugerować nowotwór złośliwy. Najczęściej jednak złośliwą formę nowotworu mają zmiany w śliniankach podżuchwowych. Guz ślinianki przyusznej zwykle leczy się operacyjnie. Zobaczcie, na czym polega zabieg wszczepienia implantu ślimakowego: Zobacz film: Wszczepienie implantu ślimakowego. Źródło: 36,6
Dział: Forum . witam. pomocy mój tata ma 68 lat. 6 lat temu miał raka ślinianki, którego mu w całości wycięto i leczono lampami. w styczniu w brodzie Choroby ślinianek - Pierwotne zapalenia ślinianek Dział: Medycyna od A do Z > Poradnia informacyjna > Artykuł . Jest spowodowane bakteryjnym lub wirusowym zakażeniem ślinianki.
Co to są niezłośliwe nowotwory ślinianki (gruczołu ślinowego)? Niezłośliwe nowotwory ślinianki występują znacznie częściej niż nowotwory złośliwe, czyli raki tych gruczołów. Cechą charakterystyczną tej grupy nowotworów jest skłonność do miejscowego (ograniczonego do ślinianki) wzrostu, lecz bez zdolności do tworzenia przerzutów w okolicznych węzłach chłonnych lub narządach odległych. Jest to najważniejsza różnica między niezłośliwymi nowotworami ślinianki, a jej złośliwymi guzami czyli rakami. Gdzie znajdują się ślinianki? Gruczoły ślinowe (ślinianki) dzieli się na dwie grupy – tak zwane duże gruczoły ślinowe, do których należy ślinianka przyuszna, podjęzykowa i podżuchwowa oraz małe gruczoły ślinowe, których jest bardzo dużo i są rozmieszczone w błonie śluzowej jamy ustnej, ustnej części gardła i zatok przynosowych. Gdzie najczęściej rozwija się niezłośliwy nowotwór ślinianki? Niezłośliwe nowotwory ślinianek najczęściej pojawiają się w największej śliniance, czyli śliniance przyusznej (niekiedy określanej jako „przyusznica”). Ocenia się, że około 80% guzów ślinianki przyusznej to nowotwory niezłośliwe. W śliniance podżuchwowej około 50% guzów ma charakter niezłośliwy. Istnieje zasada, zgodnie z którą guzy ślinianek występują częściej w dużych gruczołach ślinowych, ale rzadko mają charakter złośliwy. Natomiast nowotwory te stosunkowo rzadko pojawiają się w małych śliniankach – jednak jeśli tam wystąpią, to znaczny odsetek ma charakter złośliwy. Jak rozpoznaje się guz ślinianki? Niezłośliwe guzy ślinianek rozwijają się zazwyczaj stosunkowo powoli i mają charakter twardych, niebolesnych guzków w obrębie ślinianki. Stwierdzenie guza w śliniance jest zazwyczaj dość łatwe – gruczoły ślinowe są niewielkie, stąd dość łatwo samemu wyczuć guzek w okolicy przedusznej lub pod żuchwą. Lekarz najpierw zbiera wywiad, a następnie bada pacjenta ze szczególnym uwzględnieniem badania ślinianki oraz jej okolicy. Po stwierdzeniu w badaniu guza ślinianki, lekarz zleca zazwyczaj USG ślinianki wraz z oceną szyjnych węzłów chłonnych. Następnie wykonuje wykonuje biopsję (czyli nakłucie igłą) uwidocznionego guzka i pobiera materiał do badania pod mikroskopem. W zależności od wyniku badania histopatologicznego ustala się dalsze postępowanie. Jak się leczy niezłośliwe nowotwory ślinianki? Najskuteczniejszym sposobem leczenia niezłośliwych nowotworów ślinianek jest wycięcie guza. W zależności od rozległości, rozmiarów i charakteru guza, usuwa się sam guz lub całą śliniankę. Jak postępować po wycięciu niezłośliwego nowotworu ślinianki? Mimo niezłośliwego charakteru tej grupy nowotworów istnieje ryzyko nawrotu w miejscu usuniętego guza, dlatego należy się zgłaszać na okresowe wizyty kontrolne i pamiętać o konieczności wykonywania zaleconych badań.
Request PDF | Guzy ślinianki przyusznej w materiale Kliniki Otolaryngologii w Warszawie w latach 1990–2006 | Introduction The purpose of this work was the desire for handing over authors
Nasze placówki Warszawa Bielany Szpital Specjalistyczny Centrum Medycznego MAVIT w Warszawie ul. Podleśna 61, 01-673 Warszawa +48 22 569 59 00 rejestracja@ godziny pracy: poniedziałek - piątek: 8:00 - 20:00 sobota: 8:00 - 15:00 Warszawa Ursynów Ośrodek Diagnostyczny Centrum Medycznego MAVIT w Warszawie ul. Migdałowa 4, 02-796 Warszawa +48 22 569 59 00 rejestracja@ godziny pracy: poniedziałek - piątek: 08:00 - 20:00 Warszawa Wola Ośrodek Diagnostyczny Centrum Medycznego MAVIT w Warszawie ul. Górczewska 124, 01-460 Warszawa +48 22 569 59 00 wola@ godziny pracy: poniedziałek - piątek: 08:00 - 20:00 sobota: (wybrane) 08:00 - 15:00 Katowice Szpital Specjalistyczny Centrum Medycznego MAVIT w Katowicach Szopienicka 65, 40-431 Katowice (Nikiszowiec) +48 32 358 77 00 katowice@ godziny pracy: poniedziałek - piątek: 08:00 - 20:00 Okulistyka Pozostałe Centrum Medyczne Mavit Centrum medyczne Mavit Sp. z ul. Podleśna 61, 01-673 Warszawa, NIP: 118-14-95-039, REGON: 016209390, KRS: 0000035148. Sąd Rejonowy dla Warszawy w Warszawie, XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru SądowegoWysokość kapitału zakładowego PLN, w całości opłacony. Rachunek bankowy PKO Bank Polski 85 1020 1042 0000 8002 0212 8882 Social media Copyright 2022 CM MAVIT. Wszelkie prawa zastrzeżone
Oncocytoma is a rare, benign salivary gland tumour with slowly course. It usually occurs in the parotid gland, seldom in submandibular gland. This report presents a case of parapharyngeal oncocytoma of the left parotid gland in 77-year-old patient, treated in 2nd ENT Department of Medical University of Silesia in Zabrze. Zmiana łagodna oznacza, że nie wykryto nowotworu złośliwego, przez co sama operacja wystarczy, aby Panią wyleczyć. Zawsze o szczegóły warto dopytać lekarza prowadzącego, ponieważ on zna Pani sytuację kliniczną i będzie mógł dokładniej odpowiedzieć na wszelkie Pani pytania. Może Pani np. zrobić listę z pytaniami na kartce i na najbliższej wizycie je zadać. .rak ślinianki przyusznej forum
